طبق روایات معصومین علیهم السلام شمار یاران خاص حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) سیصد و سیزده نفرند. که به نظر  می رسد حاکمان و زمامداران جهان از میان آن ها برگزیده خواهند شد. در عصر ظهور یاران خاص حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) برگزیدگان اهل زمین بوده و شایستگی های لازم برای تدبیر امور همه ی مردم جهان را دارا خواهند بود.

ایشان در اولین فرصت خود را به مولای خود رسانده, و با آن حضرت بیعت خواهند کرد. [1] احادیث فراوانی در ستایش این گروه ممتاز وارد شده و در قرآن کریم آیاتی است که تأویل به آنان شده است. که در ذیل به بیان برخی از آنان پرداخته شده است:

1- امام محمد باقر و امام صادق علیهما السلام در تأویل سخن خداوند: «وَ لَئنِ‏ْ أَخَّرْنَا عَنهُْمُ الْعَذَابَ إِلىَ أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّیَقُولُنَّ مَا یحَْبِسُهُ...» [2], فرمودند: «مراد از امت معدود, یاران حضرت مهدی(عجل الله فرجه الشریف) است که به تعداد اهل بدر هستند».[3]

2- از امام صادق علیه السلام درباره ی سخن خدای تعالی: «... فَاسْتَبِقُواْ الْخَیرَْاتِ  أَیْنَ مَا تَكُونُواْ یَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِیعًا ...» [4]؛ روایت شده است: «مراد اصحاب قائم(عجل الله فرجه الشریف) است که سیصد و سیزده نفر به تعداد افراد جنگ بدر. آنان در ساعتی جمع می شوند؛ مانند ابرهایی که در پائیز جمع می گردند ».[5]

3- ابان بن تغلب می گوید: با امام محمد باقر علیه السلام در مسجد کوفه بودم, آن حضرت در حالی که دستم را گرفته بود, فرمودند: «ای ابان! سیصد و سیزده نفر به این مسجد خواهند آمد, مردم مکه می دانند که هنوز پدران و اجداد آن افراد به دنیا نیامده اند, شمشیرهایی با خود دارند که روی هر کدام, نام صاحب شمشیر و نام پدرش و حسب و نسبش نوشته شده است, آن گاه منادی ندا می دهد که: «این مهدی است که چون داوود و سلیمان قضاوت می کند, و در قضاوت کردن احتیاجی به دلیل و شاهد ندارد». [6]

4- محمد بن مسلم از امام باقر علیه السلام نقل می کند که فرمود: «هنگامی که قائم ما (عجل الله فرجه الشریف) قیام می کند, پشتش را به کعبه تکیه داده و سیصد و سیزده نفر گرد او جمع می شوند و اولین چیزی که می فرماید, این آیه است: «بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُۆْمِنِینَ» سپس می فرماید: « أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ» و در این هنگام گروهی متشکل از ده هزار نفر گرد او جمع می شوند و در آن هنگام قیام می کند, پس در روی زمین معبودی به جز خدا باقی نمی ماند....»[7]

به استناد روایات فوق, دسته ای یاران حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) را تنها همان 313نفر دانسته و دسته ای دیگر, علاوه بر این افراد, حضور ده هزار نفر دیگر را در کنار حضرت مهدی عج اعلام داشته اند که برخی برای جمع میان این دو دسته روایات, چند احتمال را بیان کرده اند:

1. دو دسته کردن اصحاب حضرت به جهت اختلاف در درجات اخلاص آنها است, به این نحو که 313 نفر از آنها در کمال درجه ی اخلاص اند, و ده هزار نفر دیگر در مرتبه ای پایین ترند.

2- اختلاف دو دسته در سرعت ملحق شدن آنها و رسیدن آنان به حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) است, به این نحو که 313 نفر از دیگران زودتر به حضرت ملحق می شوند.

3- اختلاف در سرعت ایمان و بیعت نمودن با حضرت است.

4- اختلاف در دفاع نمودن از حضرت باشد. به این معنا که 313 نفر اولین دسته ای است که حضرت را یاری خواهند نمود.

5- اختلاف به لحاظ وظایف و کارهایی است که به جهت اختلاف درجات اصحاب به آنها محول خواهد شد. مثلا 313نفر از فرماندهان و رئیسانند, بر خلاف بقیه ی افراد.[8]

با توجه به آنچه بیان گردید, به نظر می رسد, سیصد و سیزده نفر اصحاب و یاران خاص و به تعبیر امام علی (عجل الله فرجه الشریف) و امام صادق (عجل الله فرجه الشریف) «پرچم داران» حضرت مهدی (عجل الله فرجه الشریف) هستند که هر یک نقش عظیمی در فرماندهی سپاه و گشودن شهرها و اداره امور و.... دارند. در حالی که یاران عام آن حضرت- یاوران- مومنان صالحی اند که به حضرت مهدی عج در مکه و غیر آن ملحق می شوند, زیر پرچمش گرد می آیند و با دشمنان خدا و پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می جنگند.

پی نوشت:

1. سلیمیان, خدامراد, پرسمان مهدویت, قم: شباب الجنه, چاپ دوم, 1385ش, ص257

2. هود /8: « و اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تأخیر افكنیم، حتماً خواهند گفت: «چه چیز آن را باز مى‏دارد؟....»

3. النعمانى, محمد بن ابراهیم، الغیبة، تهران، مكتبة الصدوق، 1397ق, ص241, ح36         

4. بقره/148: « ... پس در كارهاى نیك بر یكدیگر پیشى گیرید. هر كجا كه باشید، خداوند همگى شما را [به سوى خود باز] مى‏آورد .... »

5. الكلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق, الكافی, تصحیح: على اكبر غفارى و محمد آخوندى, چاپ چهارم, تهران, دار الكتب الإسلامیة, ‏1407ه‏, ج8, ص313, ح487    

6. مجلسى، محمد باقر, بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، بیروت, مۆسسة الوفاء، 1404ه, ج52, ص286, ح19؛ نیز: النعمانى، الغیبة، پیشین, صص 313و314, ح5

7. همان, ج52, صص191-192, ح24

8. موعود شناسی و پاسخ به شبهات,